Wiek: 20 lat
Partner: Draven
Rodzina: Nie pamiętam nikogo
Sojusznicy: Draven
Wrogowie: Brak
Charakter: Jest spokojna i cicha, w końcu nikt jej nie rozumie. Jedyne co może robić to opisywać swój nastrój poprzez granie melodii. Na ogół słucha innych jednak potrafi się czasem postawić. Jest bardzo pomocna. Mimo tego potrafi być arogancka- tyle że nikt tego nie zauważa.
Historia: Sona nie pamięta swoich rodziców. Jako niemowlę została porzucona przed drzwiami ioniańskiego domu adopcyjnego, ułożona na starożytnym instrumencie nieznanego pochodzenia. Zachowywała się nadspodziewanie dobrze, zawsze cicha i zadowolona. Jej opiekunowie byli pewni, że szybko znajdzie się dla niej jakiś dom, jednakże wkrótce okazało się, że to co uznano za jej niezwykłą serdeczność okazało się brakiem możliwości mówienia oraz wydania jakiegokolwiek dźwięku. Sona pozostała w domu adopcyjnym aż do wieku nastoletniego, obserwując w rozpaczliwej ciszy, jak osoby adoptujące omijały ją. W tym czasie jej opiekunowie sprzedali jej niezwykły instrument niecierpliwym kolekcjonerom, w nadziei na zarobienie dla niej pieniędzy. Z dziwnych i niespotykanych powodów instrument zawsze był zwracany lub pojawiał się przed domem.
Gdy bogata demaciańska kobieta imieniem Lestara Buvelle dowiedziała się o instrumencie, natychmiast wyruszyła do Ionii. Kiedy opiekunowie pokazali jej instrument bez słowa zaczęła wędrować po domu, zatrzymując się przed pokojem Sony. Lestara natychmiast ją zaadoptowała, pozostawiając duży datek w zamian za instrument. Pod jej przewodnictwem Sona odkryła głębokie powiązanie z instrumentem, nazwanym przez Lestarę etwahl. W jej rękach wygrywał melodie wstrzymujące lub przyspieszające bicie serca pobliskich ludzi. W przeciągu miesięcy dawała koncerty, na które wszystkie bilety były wyprzedane. Jej gra oczarowywała słuchaczy, bez wysiłku manipulując ich emocjami - a wszystko bez jednej, zapisanej nuty. W sekrecie, Sona odkryła zabójcze zastosowanie etwahla, którego wibracje mogły przecinać przedmioty na odległość. Trenowała ten dar w samotności, zwiększając swoją biegłość. Po paru latach i ona trafiła do jednego z nowych miast. Odpowiadało jej to ponieważ o wiele bardziej wolała żyć w spokoju niż słyszeć wciąż o wojnach.
Charakterystyczne cechy: Brak. Nie wyróznia się ona niczym nadzwyczajnym
Broń: Wielki, tajemniczy instrument na którym gra.
Inne: Z niektórymi udaje jej się nawiązać kontakt myślowy.
Cytaty: „Tylko ty mnie słyszysz, przywoływaczu. Jakie stworzymy dziś arcydzieło?”, „Fanfary na naszą cześć.”, „Co zrobimy z tym dysonansem?”, „Rozkaz przez muzykę.”
Zdjęcia:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz